Σαν τον παλιό καλό καιρό...

Πάει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που γράφτηκε το τελευταίο θέμα σε τούτο το μπλογκ. Ένας χρόνος ο οποίος ήταν γεμάτος αλλαγές, τρέξιμο, πίεση, άγχος, όμορφες στιγμές, εμπειρίες. Η μεγαλύτερη αλλαγή που έχω κάνει μέχρι σήμερα στη ζωή μου είναι το φευγιό από την Ελλάδα και η εγκατάστασή μου στην Ολλανδία. Πάει σχεδόν ένας χρόνος λοιπόν και μου φαίνεται σαν χθες που καθόμουν και έγραφα το αποχαιρετιστήριο θεματάκι...

Ολλανδία λοιπόν και μάλιστα με μοναδικό εφόδιο τις γνώσεις, την εμπειρία στη δουλειά και την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Δεν θα αναφερθώ σε θέματα εργασίας και χρημάτων μιας και αυτό είναι σχετικό. Μπορεί κανείς να έρθει και να βρει αμέσως μια πολύ καλή εργασία, ενώ κάποιος άλλος να ψάχνει για μήνες και να μη βρίσκει τίποτα, όχι επειδή είναι ανίκανος αλλά επειδή ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Αυτό στο οποίο θα σταθώ είναι το γεγονός ότι έφυγε από επάνω μας ένα μεγάλο βάρος, ένα μεγάλο άγχος, αυτό της κθημερινότητας στην Αθήνα. Μπορώ να βγω και να πάω μια βόλτα με το πιτσιρίκι μου (πλέον είναι σχεδόν 17 μηνών) χωρίς να χρειάζεται να πηδάω πάνω από αυτοκίνητα, χωρίς να χρειάζεται να βγαίνω στο δρόμο επειδή κάποιος πάρκαρε στο πεζοδρόμιο, χωρίς να φοβάμαι μήπως μου επιτεθεί κανείς για να με ληστέψει, χωρίς , χωρίς, χωρίς...

Πάω στη δουλειά μου με το ποδήλατο, χαζεύω τις πάπιες και τους κύκνους στη διαδρομή, μου λένε καλημέρα άγνωστοι προς εμένα άνθρωποι και γενικά κυριαρχεί ένα θετικό κλίμα που στην Ελλάδα δεν το έβλεπα ούτε με σφαίρες. Βέβαια υπάρχουν και οι δυσκολίες, τα άγχη, οι ανασφάλειες, η Ολλανδική γραφειοκρατία (η οποία δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα, αλλά είναι και αυτή ολίγον ψυχοβγαλτική).

Ήθελα να γράψω τούτο δω το κείμενο εδώ και καιρό αλλά δεν έβρισκα το χρόνο και τη διάθεση. Ήθελα να το γράψω μιας και το χρωστάω σε όλους εκείνους που παρακολουθούν το PCHANDS από την αρχή, αλλά και σε εκείνους που το βρήκαν στην πορεία. Είμαι καλά λοιπόν, είμαστε καλά, και αρχές καλοκαιριού θα επιστρέψουμε για λίγο στην Ελλάδα για ένα διάλειμα ύστερα από ένα μεγάλο διαστημα τρεξίματος.

Όσο μπορώ θα ανανεώνω το μπλογκ με θεματάκια φρέσκα, Ολλανδικά, μιας και δε γινόταν να μην ασχοληθώ και εδώ με υπολογιστές. Και επειδή κάποιοι επικοινώνησαν και ήθελαν να μάθουν αν βρήκα τελικά δουλειά, θέλω να τους πω πως εργάζομαι σε ένα συνοικιακό μαγαζί με υπολογιστές στο οποίο επισκευάζω κάθε λογής ηλεκτρονική συσκευή :)

Σας εύχομαι απο καρδιάς καλό βράδυ και υπομονή. Υπομονή αλλά όχι χαλαρότητα! Μην τους αφήνετε να σας αποκαρδιώνουν! Ενωθείτε!!!